ЎЎЎ Індзігіра Муксун. Зыранская бібліятэкарка Сьвятлана Аўрамчык. Койданава. "Кальвіна". 2015.

Сьвятлана Мікалаеўна Аўрамчык – нарадзілася ў сям’і беларускага пісьменьніка Міколы Аўрамчыка.

Пасьля заканчэньню інстытуту ў 1969-1972 гг. працавала бібліятэкаркай у райцэнтры Зыранка Верхнекалымскага раёну Якуцкай АССР.

Жыве ў Менску, сталіцы Рэспублікі Беларусь.

Мікола Якаўлевіч Аўрамчык – нар. 14 студзеня 1920 г. у в. Плёсы Магілёўскага вуезду Гомельскай губэрні РСФСР, у сялянскай сям’і.

Вучыўся ў школах вёсак Плёсах і Цялушы. У 1938 г. паступіў на філялягічны факультэт Менскага пэдагагічнага інстытуту, адначасова працаваў у рэдакцыі газэты “Піянер Беларусі”. У часе вайны СССР з Нямеччынай ўдзельнічаў у баях на Паўночна-Заходнім і Волхаўскім франтах. Пры акружэньні ў чэрвені 1942 г. быў узяты ў палон гішпанцамі, пасьля немцамі, быў вывезены ў Рур на каменнавугальныя шахты. У красавіку 1945 г. быў вызвалены ангельцамі. Пасьля вайны год працаваў на аднаўленьні Данбасу. Скончыў філялягічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту ў 1949 г. Працаваў у рэдакцыях газэт “Чырвоная змена”, “Літаратура і мастацтва”, у часопісе “Полымя”, у 1953-1980 гг. — рэдактар аддзелу паэзіі часопіса “Маладосць”. Сябра СП СССР ад 1947 г.. Апошім часам жыве ў вёсцы Ступяні Бабруйскага раёна Магілёўскай вобласьці РБ, друкуецца ў часопісе “Дзеяслоў”.

Узнагароджаны ордэнамі “Знак Пашаны”, Айчыннай вайны II ступені і мэдалямі. Ляўрэат Літаратурнай прэміі імя Янкі Купалы (1964) за зборнік «Сустрэча былых канагонаў». Заслужаны работнік культуры Беларускай ССР (1980).