Антон Іванавіч Бабіцкі (Бабитский) - нар. у 1902 г. на х. (в.) Лісуны Барысаўскага р-на Менскай вобл. [па іншых зьвестках у с. Белазерцава, Барыслаўскага р-на.
БАССР], беларус, скончыў у Барысаве 4 кл., 1 курс ляснога факультэта
Кіеўскага інстытута ў 1927 г. Працаваў лесахімікам (спэцыяліст па падсочцы) у
Ніжневудзінскім хімлесгасе Іркуцкай вобласьці, дзе 12 ліпеня 1938 г. быў
арыштаваны.
Выписка из протокола № 51
Заседание Тройки УНКВД по Иркутской области
от 2 августа
1938 г.
«Обвиняется
в том, что является активным участником к-р правотроцкистской организации, завербован
участником этой же к-р организации Маторовым в 1936 г. Систематически проводил
вредительскую работу в Н. Удинском лесохиме, а именно производил сбор живицы
плохого качества, для этого давал установку по всем участкам ненакрывать приемники
и бочкотару, куда собиралась живица, в результате 20-30% было засорено живицы.
Затягивал начало работ по сбору живицы, этим срывал выполнение плана по сбору
живицы. Проводил планирование приемников вредительски. В 37 г. на участок Атгай
было заброшено 30000 приемников, которых там совершенно не требовалось. В
результате вредительской деятельности
некоторые лесохимические участки выполняли производственные планы на 40-50%
Виновным себя признал» (Докладчик тов. Кулаков.)
Быў асуджаны 2 жніўня 1938 г.
па арт. 58-7-11 (кр. шкода.) Тройкай УНКУС па Іркуцкай вобл. як удзельнік
паўстанцкай права-трацкісцкай арганізацыі да 10 гадоў пазбаўленьня волі і 3
гады паразы ў правах.
20 лютага 1949 г. асуджаны
паўторна в/т в/МУС “Дальбуда” на 3 г. пазбаўленьня волі за крадзеж на падставе
Ўказу 1947 г.
26 траўня 1951 г. з Індляга
(п. Аляксітавы) накіраваны ў бестэрміновую ссылку ў п. Вусьць-Нэра Аймяконскага
р-на Якуцкай АССР. Узяў у жонкі жанчыну (Завадзкая Валянціна Паўлаўна, 1910 г.
нар.) з дачкой (Цемнікава Іна Ўладзіміраўна, 1936 г. нар.), якая пражывала ва
Вусьць-Нэре. Працаваў у Індзігірскім Упраўленьні (водны аддзел) грузчыкам.
12 верасьня 1955 г. Камісія
Іркуцкай вобласьці па пераглядзе крымінальных спраў асуджаных за контррэвалюцыйныя
злачынствы на падставе арт. 204 пастанавіла справу спыніць і са ссылкі
Бабіцкага вызваліць.
20 кастрычніка 1955 г.
Бабіцкі быў вызвалены ад с/п на падставе Ўказу ВС СССР ад 27 сакавіка 1953 г.
У 1955 г. Бабіцкі вярнуўся ў
Н. Вудзінск, спадзеючыся знайдзі дзяцей
ад першай жонкі: Георгія (Генрыха) і Эдуарда (Эрнэста).
26 жніўня 1993 г. 73-летняя
гр. Колобкова Л. Т. (664018 г. Іркуцк, вул. Барадзіна 39-47) рабіла запыт пра
пошук нашчадкаў Бабіцкага ў МУС Рэспублікі Саха (Якуція) для перадачы ў
спадчыну сваёй нерухомасьці.
В. П. Завадская памерла 18
верасьня 1988 г., а І. В. Цемнікава пражывала ў г. Ленске па вул. Першамайскай
11-24 РС(Я)
/Па
матэрыялах асабістай справы № 11168./
Луцэся Лясун,
Койданава
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz