ЯКУЦКІ БЕЛАРУС
Мінулае
стагодзьдзе расьсеяла беларусаў па сьвеце - а цяперашняе зьбірае. Найбольш тут
шанцуе літаратарам: з аднаго боку, эміграцыя дае бясцэнны досьвед жыцьця ў
іншай культуры, настальгію як крыніцу натхненьня; з іншага - публічнасьць прафэсіі
спрыяе таму, што імёны нашых землякоў не зьнікаюць, а напісанае імі з цягам
часу вяртаецца і папаўняе нашу культурную спадчыну. Праўда, для гэтага
патрэбныя намаганьні сваякоў, сяброў, неабыякавых людзей, якія захоўваюць
памяць пра яшчэ аднаго слаўнага беларуса.
Такія людзі
знайшліся і ў БДУ - супрацоўнікі Фундамэнтальнай бібліятэкі сумесна з
выкладчыкамі і выпускнікамі хімічнага факультэта працуюць разам, каб вярнуць у
абшар нашай літаратуры пісьменьніка Івана Ласкова.
Гэты паэт,
празаік, перакладчык, літаратурны крытык палову свайго жыцьця правёў у Якуціі і
нават стаў там кшталту героя - дапамог апрацаваць і выдаць якуцкі народны эпас,
за што ўзнагароджаны Ганаровай граматай Якуціі і любоўю тамтэйшых рыбакоў. А
нарадзіўся Іван Ласкоў у Гомелі, закончыў хімфак БДУ (1964), працаваў па разьмеркаваньні
пад Дзяржынскам, затым на Беларускім радыё і ў газэце “Зорька” - любоў да хіміі
ў яго заўжды спалучалася і нават спаборнічала з любоўю да слова. Адсюль і вучоба
дыплямаванага хіміка ў маскоўскім Літінстытуце (скончыў у 1971 г.),
дзе Іван Ласкоў знайшоў жонку, а з ёй і новую радзіму. Якутка Валянціна
Гаўрыльева, празаік і сябар СП СССР з 1973 г, магчыма, і стала той “прысухай”,
з-за якой наш зямляк паехаў на край сьвету.
Творчасьць
I. Ласкова надзвычай разнастайная, выдадзена 11 яго кніг. Тут і зборнікі паэзіі
на рускай і беларускай мовах, прытым грамадзянскі патас вершаў часта скіраваны
супраць хібаў савецкай рэчаіснасьці. Тут і аповесьць “Пішчальнікі не пішчаць”,
у якой паказаны гвалт пры далучэньні Якуціі да Расіі. Тут і лінгвістычныя, і этнаграфічныя
дасьледаваньні - напэўна, у далечыні ад роднай старонкі абвастраецца цікаўнасьць
да пытаньняў нацыянальнай сьвядомасьці, беларускіх каранёў. Тут і пераклады - з
якуцкай, рускай, беларускай ва ўсіх магчымых спалучэньнях. Тут і такая,
здавалася б, дробязь, як гімн хімфака БДУ...
Ініцыятарам
вечарыны памяці I. Ласкова 31 мая стаў выкладчык Канстанцін Лапко з дапамогай
ФБ і Дзяржаўнага архіва-музэя літаратуры і мастацтва. Дырэктар апошняга Ганна
Запартыка прадэманстравала фондавы вопіс І. Ласкова, дзе больш за 800 дакумэнтаў.
Спадзяёмся, фонд будзе папаўняцца, бо шмат хто з прысутных на вечарыне меў
унікальныя зьвесткі пра жыцьцё і творчасьць Івана Ласкова.
Маргарыта
Аляшкевіч
[Стар.
6]
Иван
Антонович Ласков – род. 19 июня 1941 года в областном городе Гомель Белоруской
ССР в семьи рабочего. После окончания с золотой медалью средней школы, он в
1958 г. поступил на химический факультет Белорусского государственного
университета, а в 1966 г. на отделение перевода Литературного институт им. М.
Горького в Москве. С 1971 года по 1978 год работал в отделе писем, потом
заведующим отдела рабочей молодежи редакции газеты «Молодежь Якутии», старшим
редакторам отдела массово-политической литературы Якутского книжного
издательства (1972-1977). С 1977 г. старший литературный редактор журнала
«Полярная звезда», заведовал отделам критики и науки. С 1993 г. сотрудник
детского журнала «Колокольчик» (Якутск), одновременно работая преподавателем
ЯГУ (вне штата) и зав. отделом связей с общественностью Якутского
аэрогеодезического предприятия. Награжден Почетной Грамотой Президиуму
Верховного Совета ЯАССР. Член СП СССР с 1973 г. Найден мертвым 29 июня 1994 г.
в пригороде г. Якутска.
Юстын Ленский,
Койданава
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz