ЎЎЎ Інакенці Левін. Белоруссия түүнэ. Койданава. "Кальвіна". 2015.

    Иннокентий Левин

                                                    БЕЛОРУССИЯ ТҮҮНЭ

                                                 Белоруссня сииктээх салгына...

                                                 Түүн үөһэ... уу-чуумпу... хараҥа...

                                                 Налыйда бэрт сэргэх нуһараҥ...

                                                 Быстах кэм этэрээт утуйда.

                                                 Көй  үгүс бачымах сулустар

                                                 Халлааны тэһитэ ынныттар,

                                                 Ый хаамсар, дьоһуннук оҥостон,

                                                 Часовой ыстыыгар олорсон.

                                                 Сынньанар кырыымчык түүнтгү чаас

                                                 Эдэркээн биир саха саллаата

                                                 Ахтыбыт сүрэҕин манньыта

                                                 Түһээтэ кэргэнин, оҕотун.

                                                 Ким эрэ оҕотук куолаһа

                                                 Килбиктик, нарыннык: «Ийээ», — диир.

                                                 — Остоохтүүн хабараан киирсиигэ,

                                                 Мин баарбын инники кирбиигэ.

                                                 Белоруссия сииктээх салгына...

                                                 Түүн үоһэ... уу-чуумпу... хараҥа...

                                                 Налыйда бэрт сэргэх нуһараҥ...

                                                 Быстах кэм этэрээт утуйда.

    /Ленинец. Сангаар. Кэбээйи оройон Саха АССР. Бэс ыйын 2 к. 1985. С. 3./

    Інакенці Навумавіч Левін – нар. 4 студзеня 1942 г. у пас. Сангар Кабяйскага раёну ЯАССР (РСФСР – СССР).

    Пасьля заканчэньня сярэдняй школы быў пакліканы ў шэрагі Савецкай Арміі. Патрапіў на Сяміпалацінскі палігон, на станцыю Чаганка, дзе служылі галоўным чынам казахі, якуты ды ўзбэкі, бо ў казахскіх стэпах каля Сяміпалацінску праводзіліся ядзерныя выпрабаваньні.

    У Якутыю Левін вярнуўся сівым хлапцом, а неўзабаве пачалі выпадаць зубы. У 1966 г. паступіў у Якуцкі дзяржаўны ўнівэрсытэт. Праз 5 лёт атрымаў дыплём настаўніка якуцкай мовы і літаратуры ды пачаў працаваў у школах Абыйскага ды Чурапчынскага раёнаў. Чалец СП Расіі з 1994 г. На сцэне Якуцкага драматычнага тэатра была пастаўлена ягоная п’еса “Биhирэм”.

    Памёр 14 сакавіка 1998 гада.

    Творы:

    Сааскы үөрүү. Хоһооннор. Якутскай. 1972. 24 с.

    Айдаар үс түүлэ. Кэпсээннэр. Якутскай. 1990. 10 с.

    Баайык. Орто саастаах оҕолорго кэпсээннэр. Дьокуускай. 1994. 64 с.

    Хата,.. Биир уоп... Күлүү... ца-ца!.. Арыт, күлүүлээх, арыт омуннаах кып-кыракый кэпсээннэр,монологтар, диалогтар уонна биир водевиль. Дьокуускай. Бичик, 1997. 124 с.

    Літаратура:

    Левин Иннокентий Наумович. // Писатели земли Олонхо. Биобиблиографический справочник. Якутск. 1995. С. 178.

    Ерамея Кайла,

    Койданава