ЎЎЎ Фафарыя Тупец. Вайсковец Сьцяпан Вастрацоў ды падзеі ў Якутыі. Койданава. "Кальвіна". 2019.

środa, 3 lipca 2019

ЎЎЎ Фафарыя Тупец. Вайсковец Сьцяпан Вастрацоў ды падзеі ў Якутыі. Койданава. "Кальвіна". 2019.

Сьцяпан Сяргеевіч Вастрацоў [Вострецов] - нар. 17 сьнежня 1883 г. у с. Казанцава Бірскага вуезда Вуфімскай губэрні Расійскай імпэрыі, у сям’і селяніна (вясковага пісарчука).

У 12 гадоў адправіўся на заробкі, працаваў кавалём у Чэлябінску, Вуфе, Вомску.

У 1905 годзе ўступіў у меншавіцкае РСДРП. Ад 1906 г. па 1909 г. служыў у арміі шараговым, за рэвалюцыйную агітацыю ў 1909 г. быў асуджаны на 3 гады турмы. Удзельнічаў у 1-й Усясьветнай вайне, за адвагу атрымаў чын прапаршчыка, узнагароджаны трыма Георгіеўскімі крыжамі.

Ад 1918 г. у Чырвонай Арміі. У 1918 г. адышоў ад меншавікоў ды далучыўся да бальшавікоў.

У 1919-1920 гг. камандаваў 242-м Волскім палком 27-й стралковай дывізіі на Ўсходнім і Заходнім франтах, вызначыўся пры ўзяцьці Чэлябінска. Быў узнагароджаны ордэнам Чырвонага Сьцяга. 14 лістапада 1919 г. чырвонымі быў захоплены Вомск і 27-я дывізія, атрымаўшы найменьне Вомскай, была адпраўленая на польскі фронт. Чалец РКП(б) ад 1920 г.

Ваяваў пад Ваўкавыскам. За захоп Менску узнагароджаны 2-м ордэнам Чырвонага Сьцяга.

У 1921 г. удзельнічаў у задушэньні Кранштацкага мяцяжу. Затым начальнік упраўленьня войскаў ВЧК па ахове межаў Сыбіры, у 1922 г. камандаваў групай войскаў Народна-рэвалюцыйнай арміі Далёкаўсходняй рэспублікі пры штурме Спаскай (атрымаў трэці ордэн Чырвонага Сьцяга) і выгнаньні белагвардзейцаў з Прымор’я. У 1923 г. узначальваў Ахоцка-Аянскі экспэдыцыйны атрад дзеля ліквідацыі атрада генэрала Анатоля Пепяляева, які пацярпеў паражэньне ў Якуцкай АССР. Пасьля арышту Пепяляева Вастрацоў атрымаў чацьвёрты ордэн Чырвонага Сьцяга.

У 1924 г. скончыў курсы вышэйшага каманднага складу РСЧА пры Акадэміі імя Фрунзэ. У 1924-28 гг. камандаваў дывізіямі ў БССР. У 1927 г., пасьля заканчэньня курсаў пры палітычнай Акадэміі ў Ленінградзе камандаваў 51-й стралковай дывізіяй.

14 кастрычніка 1929 года камандуючы войскамі Асобай Далёкаўсходняй арміі В. К. Блюхер прызначыў Вастрацова камандзірам 18-га стралковага корпуса. Камандуючы Забайкальская група войскаў. Удзельнічаў у Маньчжура-Чжалайнорскай аперацыі ў 1929 г.

Ад 1930 г. камандзір корпуса ў Новачаркаску.

3 траўня 1932 г. Сьцяпан Вастрацоў скончыў жыцьцё самагубствам (застрэліўся) на могілках у Новачаркаску. Дасьледчыкі лічаць што Вастрацоў застрэліўся, таму што чакаў арышту за адмову душыць паўстаньне казакоў на Кубані.